چشم بر کارها فرو گیرد

کوه خواهد که حلم او گیرد

ملک جان عالمی فرو گیرد

بعد از این رونقی نکو گیرد

همه از نور خود فرو گیرد

برود سایه رنگ او گیرد

جذب حق پیش راه او گیرد

وز سرش تا قدم فرو گیرد

دست من گر به کف سبو گیرد

می‌شود خون و در گلو گیرد

اگر نه اشک مرادست بر گلو گیرد

غبار خاطر من ماه را فرو گیرد

چون صبا از گل تو بو گیرد

اول از خون دل وضو گیرد

شانه هر شب حساب دل‌ها را

از سر زلف مو به مو گیرد

زخم دل را نمی‌ توانم بست

[...]