از همه عالمت برون آرد

نه به آلت به کاف و نون آرد

چو شمشیرش آهنگ خون آرد

ز سنگ آب و آتش برون آرد

ای رفته ز من ترا چه افسون آرد؟

کاین فرقت تو ز چشم من خون آرد

ای رفته ز من ترا چه افسون آرد؟

کاین فرقت تو ز چشم من خون آرد

هر ناله که نی زپرده بیرون آرد

سرّی است که اندر دل محزون آرد

وآن کس که جماد است و درو ذوقی نیست

آواز نیش در حرکت چون آرد

اگر آن جادوی خونخواره نرگس در فسون آرد

با آسوده را کز دست بیخوابی زبون آرد

مرا باری برآمد جان ازین جان درون مانده

کسی باشد که دل بشکافد و او را برون آرد

گله از باد می کردم که نارد زو به جز گردی

[...]

خیمه بوالعجبی زد فلک شعبده باز

هر دم از پرده برون نقش دگر گون آرد

صبحدم از سر کین تیغ ز خورشید کشید

وز شفق شام مبادا که شبیخون آرد

شد دلم خون و ندانست کسی کاخر کار

[...]

عیاذباله از روزی که عشقم در جنون آرد

سر زنجیر گیرد و ز در عقلم درون آرد

من و رد و قبول بزم سلطانی که دربانش

به سد خواری کند بیرون به سد عزت درون آرد

به جرم عشق دربند یکی سلطان بی رحمم

[...]