نفس را باشد از قبیل حظوظ

هر که مرد است ازان بود محفوظ

ای سر محبت تو در جان محفوظ

هم دل ز محبت تو هم جان محظوظ

یک لحظه نمی شود که ما را نشود

از تو نظر عین عنایت ملحوظ

علمی که از آن چو شوی محظوظ

گردد دل تو لوح المحفوظ

همه را دارد از فنا محفوظ

به نعیم بقا کند محظوظ

ای کون و مکان ز خوان جودت محفوظ

در ظل عنایت تو اشیاء محفوظ

با عین تو کی بود عیانی معلوم

با بود تو کی شود وجودی ملحوظ

بود رعنائی خاص آنکه محظوظ

شوی از هر چه کان شد در تو ملحوظ

خود اقوالیست آنها جمله ملفوظ

عوام از وی بسی گردند محظوظ

پس آن بهتر که در این لوح محفوظ

نباشد غیر حقت هیچ ملحوظ

کتاب بس مبینت لوح محفوظ

بود کاشیاء در آن ضبط است و ملحوظ

ز ورقا نفس کلی گشت ملحوظ

که قلب عالم است و لوح محفوظ

ولی او را بود هو ذات ملحوظ

شد از جلوه صافت و ذات محفوظ