تبر از بس که زد به دشمن کوس

سرخ شد همچو لالکای خروس

و دیگر دلاور سپهدار طوس

که در جنگ بر شیر دارد فسوس

چو این کرده شد ماکیان و خروس

کجا بر خروشد گه زخم کوس

مهان پیش او خاک دادند بوس

ز درگاه برخاست آوای کوس

سروش ار بیابد چو ایشان عروس

دهد پیش هر یک مگر خاک‌بوس

دریده درفش و نگونسار کوس

رخ نامداران به رنگ آبنوس

چنو بست بر کوههٔ پیل کوس

هوا گردد از گرد چون آبنوس

یکی لشکر آراسته چون عروس

به شیران جنگی و آوای کوس

چو روی هوا گشت چون آبنوس

نهادند بر کوههٔ پیل کوس

فرود آمد و تخت را داد بوس

ببستند بر کوههٔ پیل کوس

بگفت این و برخاست آوای کوس

هوا قیرگون شد زمین آبنوس

رخ لاله رخ گشت چون سندروس

به پیش سپهبد زمین داد بوس

زن از بیم برگشت چون سندروس

بترسید و روی زمین داد بوس

بزد نای مهراب و بربست کوس

بیاراست لشکر چو چشم خروس

ابا زال و با لشکر و پیل و کوس

زمانه رکاب ورا داد بوس

به شادی برآمد ز درگاه کوس

بیاراست میدان چو چشم خروس

چو زال آگهی یافت بر بست کوس

ز لشکر زمین گشت چون آبنوس

همی بر سر و چشم او داد بوس

فروماند پیلان و آوای کوس

به شبگیر هنگام بانگ خروس

برآمد خروشیدن بوق و کوس

چو از دشت بنشست آوای کوس

بفرمود تا پیش او رفت طوس