تا سزای او و صد چون او دهم

ور دروغست این سزای تو دهم

طرز سخن را روش نو دهم

سکهٔ این ملک به خسرو دهم

ای که از خوبان مراد ما تویی مقصود هم

چون تویی هرگز نبودست و نخواهد بود هم

تا به سودای تو افتادیم در بازار عشق

از زیان هر دو عالم فارغیم، از سود هم

بس که بخت بد مرا سرگشته دارد چون فلک

[...]

کو می که اختیار خرد را به او دهم؟

مستانه دست خویش به دست سبو دهم

بر هر طرف که می نگرم حشر آرزوست

زلف ترا به دست کدام آرزو دهم؟