گفتم ای سایهٔ الهی تو

زآنچه هستی جوی نگاهی تو

خوشی خود را غروری می‌دهی تو

سبد از آب زود آری تهی تو

در او زن اگر مرد رهی تو

اگر از دیدش اینجا آگهی تو

عیان اینجا است گر مرد رهی تو

از این سان یاب اینجا آگهی تو

همی خواهی کز این چنبر جهی تو

قدم بیرون این چنبر نهی تو

که گردی ناگهان و جان دهی تو

نداری از تن و جان آگهی تو

چو تو سر بر زمین هر دم نهی تو

کجا داد خداوندی دهی تو

بود لیکن اگر مرد رهی تو

بمعنی و بصورت آگهی تو

تو موصوفی ولی نه آگهی تو

که چون سالک فتاده در رهی تو

شوی و بود خود یکسان نهی تو

کز این عین مرض یابی بهی تو

گهی اندر سلوکش ره دهی تو

رهی گم آری و منّت نهی تو

از آن جوهر گر اینجا آگهی تو

خبرداری وگرنه ابلهی تو

ز هر مهتر که پیش آمد مهی تو

ز جمشید و ز کیخسرو بهی تو

ای نصرّ لعمرک افسر شاهی تو

جبریل فرومانده ز همراهی تو

اینجا که محمد رسول اللهی

آگاه نیم زلی مع اللّهی تو