چه می‌باید شما را در ره ما

که لازم شد شما را درگه ما

که تا چون بینی او را در ره ما

چه زو بینی به پیش درگه ما

گر نیست کلید بخت در پنجه ما

وان گل نشود بپرسشی رنجه ما

خوش باش که آخر از پس پرده غیب

صبحی بدمد که بشکفد غنچه ما

ماجرای حسود و قصهٔ ما

راست مانند کرکس‌ست و هما

تا شدی آینهٔ مهر رخت سینهٔ ما

می‌دهد تاب به مهر فلک آیینهٔ ما

راست شد بر قد ما خلعت سلطانی گل

که بود گنج وجود تو بگنجینهٔ ما

گر همه کین رقیبست ز دل برکندیم

[...]

کافران گویند ضَلُّواْ عَنَّهُما

نیست زآن گمگشتگان عونی به ما

گرگم نگشته بودی در شرع‌، راه ما

پهلو بر اوج چرخ زدی بارگاه ما

قرآن اگر نماندی در پردﻩ افول

صد آفتاب‌، نور گرفتی ز ماه ما

ور جهل جای فلسفه را نستدی بدین

[...]