رهت مارین و کهسارت پلنگین

گیا و سنگش از خون تو رنگین

ز خوبی بود چون طاووس رنگین

ز سختی بود چون اروند سنگین

رخی بینم ترا چون باغ رنگین

دلی بینم ترا چون کوه سنگین

دل ویسه چو کوهی بود سنگین

رخش همچون بهاری بود رنگین

دلا دیدی که آن فرزانه فرزند

چه دید اندر خم این طاق رنگین

به جای لوح سیمین در کنارش

فلک بر سر نهادش لوح سنگین

بود کلک ترا خال و خط رنگین

که سوزد حسن خطت صد دل سنگین

بود کلک ترا خال و خط رنگین

که سوزد حسن خطت صد دل سنگین

چو شاخ گل ستون اوست رنگین

ندیده کس چنین بنیاد سنگین

به یکی دست‌، لالهٔ رنگین

به دگر دست‌، دهرهٔ سنگین