ای ماه به روی لاله رنگ آمده ای

از سینه و دل حریر و سنگ آمده ای

گر تو به دهان و چشم تنگ آمده ای

دلتنگ چرایی ؟ نه به جنگ آمده ای

من کیستم؟ از خویش به تنگ آمده‌ای

دیوانهٔ با خِرَد به جنگ آمده‌ای

دوشینه به کوی دوست از رشکم سوخت

نالیدن پای دل به سنگ آمده‌ای

ای آنکه ز نام خود به تنگ آمده‌ای

یک گام نرفته سر به سنگ آمده‌ای

عارت بادا که ننگ، دارد ز تو عار

عارت بادا که ننگ ننگ آمده‌ای

من کیستم از خویش به تنگ آمده ای

دیوانه با خرد به جنگ آمده ای

دوشنبه به کوی یار از رشکم کشت

نالیدن پای دل به سنگ آمده ای

گر نه از کشتن عشاق به تنگ آمده‌ای

پس چرا بر سر ایشان به درنگ آمده‌ای

خانه پرداخته‌ام تا تو ز جا خاسته‌ای

سپر انداخته‌ام تا تو به جنگ آمده‌ای

پنجهٔ عشق قوی پنجه نبرد است گهی

[...]