ای به رحمت شبان این رمه تو

چه حدیثست ای تو ای همه تو

نخری بوی رنگ و دمدمه تو

زین همه وارهانم ای همه تو

توئی گفته اناالحق با همه تو

فکنده بود من در دمدمه تو

دم کل میزنی در دمدمه تو

عجب افکندهٔ این زمزمه تو

مثال آفتابی در همه تو

فکنده نور خود در دمدمه تو

قدم چون در نهادی در همه تو

یکی یابی ز خویشت دمدمه تو

از آن امروز ذاتی در همه تو

که افکندی در اینجا دمدمه تو

نمیری گر بمیری از همه تو

شوی در هر دو عالم دمدمه تو

ای از ره لطف راعی هر رَمه تو

مقصود جهانیان زهر دمدمه تو

جز تو همه هر چه هست تشویش ره است

ما را زهمه باز رهان ای همه تو

نخری رنگ و بوی و دمدمه تو

از همه وارهانم ای همه تو

ای به ظاهر شبان این رمه تو

وی به باطن حقیقت همه تو

ای به ظاهر شبان این رمه تو

وی به باطن حقیقت همه تو