زمانی شد و دیده برهم نزد

به نیک و بد خویشتن دم نزد

در این داوری هیچکس دم نزد

که در بازی کیمیا کم نزد

آن دمی کز وی مسیحا دم نزد

حق ز غیرت نیز بی ما هم نزد

تا نشد زلفت پریشان وقت ما بر هم نزد

دل کجا گم شد اگر ابروی شوخت خم نزد

ما نه تنها در محبّت سنگسار محنتیم

هیچ کس را از محبّان یار سنگی کم نزد

تا همه عالم به زیر خاتم حسنت نشد

[...]

یارب کدام دل که ز سوز تو دم نزد

قدّت کجا رسید که فتنه عَلَم نزد

با این همه محبّت و صدقی که صبح داشت

فریاد من شنید شب هجر و دم نزد

تا نوبت ظهور خط عارضت نشد

[...]

از این راز چون هیچکس دم نزد

کس این مجلس چیده بر هم نزد

هیچ از این خانه با من دم نزد

یک سخن در حق این طارم نزد

بوالعلا بشنید و اصلا دم نزد

وز وقاحت مژه را بر هم نزد