×
عطار » مختارنامه » باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق » شمارهٔ ۷
ای زلفِ تو صد دامِ ستم افکنده
جانِ همه عاشقان به غم افکنده
هرجا که درین پرده وجودی مییافت
یک پرتو رویت به عدم افکنده
۲ بیت