هر آنکس که از باره سر بر زدی

زمانه سرش را بهم در زدی

به هر گوشه کز غار سر بر زدی

یکی گرزش او زود بر سر زدی

تو او را چنان گرز بر سرزدی

همه لشکرش را بهم بر زدی

یکی گوشه ای لشکری برزدی

گهی تیغ و گه آتش اندر زدی

جز تو کسی گر دم این در زدی ،

سرزنش تیغ منش سر زدی

گهی خون گرستی و بر سر زدی

گهی آه سوزان ز دل برزدی

گه به کاری دست سیمین در زدی

زان بهانه آستین را بر زدی

گر درد من سر از دل فرهاد بر زدی

بر سنگ تیشه کی زدی از غم بسر زدی

مجنون چو من اگر جگرش سوختی ز عشق

آتش ز برق آه به آفاق در زدی

آنشمع اگر ز چهره بر انداختی نقاب

[...]

چون به سر خویش قدم در زدی

دامن همت به کمر [بر] زدی

باز ای مه محرم پر شور سرزدی

و اندر دلم شراره زعاشور برزدی

سختا که روی تو مگر ازسنگ کرده اند

کاینک دوباره حلقه ماتم بدرزدی

بازآمدی و بردل مجروح من چو پار

[...]