عاشق ز مهر یار بدین وقت می‌خورد

چون می‌گرفت عاشق، بر باغ بگذرد

اطراف گلستان را چون نیک بنگرد

پیراهن صبوری چون غنچه بردرد

از اسبان تازی به تگ بگذرد

همی پنجه ی پیل با هم درد

حیلت او از سبالش نگذرد

چنبرهٔ حجرهٔ قمر چون بر درد

عین ایشان شود ز خود گذرد

پردۀ نفس را ز عشق درد

ز محنت غباری اگر بگذرد

به دامان عیشش گریبان درد

غم و فرح بمن می پرست میگذرد

که در دو صاف جهان هر چه هست می گذرد

نه آنچنان گذرد عیش ما که میخواهیم

ولی بهمت رندان مست می گذرد

چو بخت نیست به شیرین کجا رسد فرهاد

[...]

پرده برگیرد چه از حد بگذرد

دست قهرش پرده ها را بردرد

سپیده چو از خاوران بگذرد

گریبان شام سیه بردرد