مهربان بود بر رعیت خود

از برای صلاح دولت خود

گهی پیدا شوی در رفعت خود

گهی پنهان شوی در قربت خود

شدی اینجایگه در قربت خود

مرا گرهم دهی نی قوت خود

قبولش کن مران از حضرت خود

ببخشش اندر اینجا قربت خود

بسی بودم درون خلوت خود

طلب میکردم اینجا قربت خود

شاها بودم نشسته در خلوت خود

امید گسسته بودم از راحت خود

چون سایه به خاک راه یکسان بودم

از لطف تو راست کرده ام قامت خود