که تا هریک از این دو صنعت بود

وزین هر دو بسیار حکمت بود

چراغ آسمان مکرمت بود

جهان علم و بحر معرفت بود

تا بیابی آنچه مقصودت بود

بازیابی آنچه مطلوبت بود

تا رسی بر آنچه مقصودت بود

خود بیابی آنچه مطلوبت بود

هرکه در خوابست در غفلت بود

هرکه بیدار است در عصمت بود

روح اندر عالم وحدت بود

نفس شومت عالم کثرت بود

خانه گر تاریک و تنهایت بود

مونسی باید که نزدیکت بود

سعی شکر نعمتش قدرت بود

جبر تو انکار آن نعمت بود

کز شکسته آمدن تهمت بود

وز دلیری دفع هر ریبت بود

اندر آن ایام کش قدرت بود

صحت و زور دل و قوت بود

رستم ارچه با سر و سبلت بود

دام پاگیرش یقین شهوت بود

جنّت افعال این جنّت بود

جنّت زیبای پر حکمت بود

در ظهور ذات این جنّت بود

در چنین جنّت چنان حضرت بود

بغیر حق، دل اهلی ز هرچه لذت یافت

بذات حق که در آخر تمام زحمت بود

ز بعد مستی عیش از غبار غم دانست

که زحمت همه عالم بقدر لذت بود

به گل طبع را بس که الفت بود

چمن دیده را خانه غربت بود

طاعت ما را هزار آفت بود

زانکه معظم رکن آن قربت بود

تفو بر چنان ملک و دولت بود

که لعنت بر او تا قیامت بود

صورت او آیت رحمت بود

معنی او صورت وحدت بود

مر او را فیض قدسی موهبت بود

نه اسبابی که پنداری جهت بود

شکر منعم‌ جاذب‌ نعمت‌ بود

کافر نعمت‌ بر او لعنت‌ بود