از فضل خدا چونکه رسیدم بسرای

ای مطرب ازین رسیدن من بسرای

ای شادی دل،نوبت خود از سر گیر

وی غم تو کهن گشته ای آخر بسرای

عید است چه مانده ای صباحی بسرای؟!

من بلبل و تو فاخته، با من بسرای!

از مهر و وفا و دوستداری بسرای!

تا عمر نیامده است بر سر بسرای!