نورست ای ماه حسن سرمایه تو

پیرایه تو پست کند پایه تو

ابرست غبار بر تو پیرایه تو

پیرایه چه بندد به تو بر دایه تو

زهی عالی درختی کز بلندی

سزد گردون گردان پایه تو

بسی خورشید و ماه و ابر بوده

بباغ اندر رقیب و دایه تو

چه باشد گر غریبی مستمندی

[...]

گر خلوت و عزلت است سرمایهٔ تو

هرگز به ضلالت نرسد پایهٔ تو

مانند هما مجرد آ تا بینی

ارباب سعادت همه در سایهٔ تو

بگل گفت ای نکویی مایهٔ تو

رخ زیبای تو پیرایهٔ تو

ما چو طفلانیم و ما را دایه تو

بر سر ما گستران آن سایه تو

تا ببیند که چیست مایهٔ تو؟

در محبت کجاست پایهٔ تو؟