بحریست نه کاهنده نه افزاینده

امواج برو رونده و آینده

عالم چو عبارت از همین امواجست

نبود دو زمان بلکه دو آن پاینده

بادا کَرَم تو بر همه پاینده

احسان تو سوی بندگان آینده

بر بندهٔ خود گناه را سخت مگیر

ای داور بخشندهٔ بخشاینده

بادا کرم تو بر همه پاینده

احسان تو سوی بندگان آینده

بر بنده خود گناه را سخت مگیر

ای داور بخشنده بخشاینده

دولت شاه باد پاینده

نعمتش هر زمان فزاینده

کشورش روز و شب فزاینده

او و هرچ اندروست پاینده

روزی آخر ز چرخ پاینده

هم تو سایی و هم بساینده

سبل از دیده‌ها رباینده

چرب دستان به تیر آینده

اقبال تو باد دایم افزاینده

صیت تو رونده دولتت آینده

هم پایۀ قدر بر فلک ساینده

هم سایۀ لطف بر جهان پاینده

ای داد تو بر داد و دهش پاینده

بر خاک رخ از فروتنی شاینده

بگشاد در و آب زده خانۀ خویش

هر شب ز پی رونده و آینده

آن جهان قدیم پاینده

کین جهان از وی است زاینده

تا بمانی تو نیز پاینده

فارغ از رفته و ز آینده

یک حیات لطیف پاینده

فارغ از رفته و ز آینده

هردو مشکین و جان فزاینده

از ره لطف حق نماینده

رحمتت دایمست و پاینده

لایزال از تو خیر زاینده

فکر در گفتنش نه پاینده

ز امهات حضور زاینده

نامت اسمی شود زداینده

تن طلسمی جهان گشاینده

خیر باید ز مرد زاینده

تا بود نام و خانه پاینده

گشته تسلیم ره نماینده

تا چه گردد ز وقت زاینده؟

نشود جز به عشق زاینده

دیدهٔ دوست بین پاینده

صفت او چو اوست پاینده

هم نمود است و هم نماینده