بزرگوارا! صدرا! تو از تن آسانی

خبر نداری از رنج بی نهایت من

نگویی آخر بی آنکه او گناهی کرد

چرا دریغ بود از فلان عنایت من

دمی نباشد کز صوب بی عنایتیت

[...]

همه برهم زدی ولایت من

برشکستی سپاه و رایت من

بگذشت ز حد جنایت من

تا خود چه شود نهایت من