حسنت چو اشتیاق دلم بی‌نهایت است

وز عاشقان فراغت یارم به غایت است

با چشم مست و زلف پریشان نهادِ او

همرنگ می‌شویم چه جای کنایت است

عارف ز حال گوید و عالم ز دیگران

[...]

حسنی که هست روی تو را بی‌نهایت است

خوب است گل ولی نمک اینجا به غایت است

افسانه‌های خسرو و شیرین ز حد گذشت

ما و حدیث روی تو کانها حکایت است

من فارغم ز مصر که در دولت لبت

[...]

پیشِ رخِ تو قصّهٔ یوسف حکایت است

شاهی که شد گدایِ تو صاحب ولایت است

ای تا جور شکسته دلان را عزیز دار

کز پادشه مرادِ رعیّت رعایت است

غم نیست گر ز بخت نیابد کفایتی

[...]

دیگر آنکه شأن حق بیغایت است

هر زمانش نوع دیگر آیت است

فضل حق بی علت و بی غایت است

از کتاب فضلش این یک آیت است

از آه، حسن را خطر بی نهایت است

خط بر چراغ حسن تو دست حمایت است

بیدار از نسیم قیامت نمی شود

در هر دلی که ناله نی بی سرایت است

ذرات را به وجد درآورد آفتاب

[...]

گم کرده را تیه ضلال از هدایت است

هر دل که بی محبت شاه ولایت است

شاها تویی که از پی تنسیق عالمت

سر رشتهٔ نظام به دست کفایت است

هر دشمنی که تهمت جرأت به خویش بست

[...]

هر شعله آه دل الفی زین روایت است

هر قطره اشک خون نقطی زین حکایت است

نه به تعریفت حدی نه غایت است

«ماعرفناک » رسولت آیت است