×
جامی » دیوان اشعار » خاتمة الحیات » رباعیات » شمارهٔ ۳۹
کی بنده ز لطف شاه خود بگریزد
وز مایه عز و جاه خود بگریزد
جز سایه او نیست پناه دگرش
حاشا که کس از پناه خود بگریزد
۲ بیت