گفتم بکنم دو دست کوتاه از تو

دل برکنم، ای صنم، به یک راه از تو

اکنون چو برید خواهم، ای ماه، از تو

از جان کنم آغاز، پس آنگاه از تو

شاد است همه عمر نکوخواه از تو

دشمن کور است گاه و بیگاه از تو

عیش خوش ما بی تو ندارد آبی

سلطان وجود لوحش الله از تو

من بیدل بعمر خود ندیدم یک نگاه از تو

نمیدانم چه عمرست این؟ دریغ و درد و آه از تو!

همان روزی که گشتی پادشاه حسن، دانستم

که داد خود نخواهد یافت هرگز دادخواه از تو

مکش هر بی گنه را، زان بترس آخر که در محشر

[...]

به خدا میبرم پناه از تو

که شد آیینه‌ام سیاه از تو