ای مانده به جان این جهانی زنده

تا کی باشی به زندگانی زنده

چون زیستن تو مرگ تو خواهد بود

نامرده بمیر تا بمانی زنده

ای آنکه به جان این جهانی زنده

شرمت بادا چرا چنانی زنده

بی‌عشق مباش تا نباشی مرده

در عشق بمیر تا بمانی زنده

ایدل تو مپندار بجانی زنده

لطفیست الهی که بدانی زنده

گر با تو بود جان بکجا دارد جای

ور بیتو بود پس بچه مانی زنده