×
اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۹۵
او شوی چو خود را تو از میانه بر گیری
در بها بیفزایی، تا بهانه بر گیری
سنگ و شانهای باید تا ز پا و سر گویی
پا و سر چو گم گردد سنگ و شانه برگیری
گر مقیم درگاهی خاک شو، که در ساعت
[...]
۷ بیت