×
سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۵
دل برد دلبر و در دام بلاش اندازد
دل ما برد، ندانم به کجاش اندازد
هرکجا مرغ دلی بال گشاید، فی الحال
به کمان مهره ابرو ز هواش اندازد
خوش کمندی است سر زلف شکن بر شکنش
[...]
۷ بیت