پندار در او نظاره کردم

پوشیدم و باز پاره کردم

بدان سختی چو لختی چاره کردم

ز آهن رخنه‌ها در خاره کردم

حسرت شودم فزون چه حاصل

گیرم برخش نظاره کردم

چون خواست جواب نامه قاصد

گفتا که نخوانده پاره کردم

به باغ رفتم دمی به گل نظاره کردم

چو غنچه پیراهن از غم تو پاره کردم

روا نباشد اگر ز من کناره جوئی

که من ز بهر تو از جهان کناره کردم