دانی صوفی بهر چه بسیار خورد

زیرا که بایام یکی بار خورد

بگذار که تا این گل و گلزار خورد

تا چند چو اشتران ز غم خار خورد

آن‌‎که از پیش کردگار خورد

با تو چون هر شبی دوبار خورد؟

گر کسی از نعمت این منعمان ادرار خورد

همچو گربه کاسه لیسید و چو سگ مردار خورد

همچو مارش سر همی کوبند امروز ای پسر

هرکه روزی دانه یی چون موش ازین انبار خورد

چون ز کسب خود ندارد نان قسمت و آب رزق

[...]