شب من دام خورشید است گوئی زلف یار است این

شب است این یا غلط کردم که عید روزگار است این

اگر ناف بهشت از شب تهی ماند آن نمی‌دانم

مرا در ناف شب دانم بهشتی آشکار است این

سرشک من به رقص افتاد بر نطع زر از شادی

[...]

نگهدار دستت که داراست این

نه پنهان چو روز آشکاراست این

غایت عجز و اضطرار است این

کس نگوید که اختیار است این

خلق حیران که در چه کار است این

دیو خرم که یار غار است این

گفت ای بد سیر چه کار است این

مایه صد هزار عار است این

نافه آهوی تاتار است این

نفحه طبله عطار است این

نشتر فولاد یا مژگان دلدار است این

نشات می یا نگاه چشم بیمار است این

ژاله بر گل یا خوی خجلت ز شرم روی دوست

یا عرق بر جبهه شوخ ستمکار است این

کلک مانی ریخت بر برگ سمن مشک ختن

[...]