چنو سست گردد پیاده شوم

بخون و خوی آهار داده شوم

سوی رزم و کین دل نهاده شوم

مگر یار با دیوزاده شوم

از آن پس ز کین دل نهاده شوم

چو آتش سوی دیوزاده شوم

غم نیست گر از درد غم افتاده شوم

غم آن باشد که از غم آزاده شوم

هر لحظه از آن شکست دل پیوندم

تا بهر شکست دگر آماده شوم