که خورشید روشن ز تاج منست

زمین پایهٔ تخت عاج منست

عشق را پیغمبرم داغ جنون تاج منست

این غزل‌های بلند تازه معراج منست

کرده تسخیر دو عالم آهم از اقبال عشق

گردن گردون به زیر منّت تاج منست

مجلسم را منّت شمع مه و خورشید نیست

[...]

روبکوی دوست، منهاج من‌ست

دیده واکن وقت معراج من‌ست