×
جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۷۶
بُستان و ماهتاب و لب آب بس خوشست
بر بانگ بلبلان، سحری خواب بس خوشست
خون دلم چو چشم دلارام پُر ز جوش
از لعل دوست شربت عنّاب بس خوشست
در تاب رفت زلف تو از آتش رُخَت
[...]
۷ بیت