فگنده بستری از بوریا باز

نهاده سر به بالینِ بلا باز

بدو بشناس او را در فنا باز

کز او یابی لقا و هم بقا باز

وصالت یافت آنکو شد فنا باز

ترا اینجا بدید اندر بقا باز

فنا شد آدم و دیدش لقا باز

حقیقت بود خود اندر خدا باز

در آخر دردم اینجا کن دواباز

که تا یابد وجود من صفا باز

ز حق در حق چنان شد در فنا باز

که از حق یافت حق حق را لقا باز

خبر کن تن که خواهی شد فنا باز

بیابی در فنا بی‌شک بقا باز

بقا اینجاست در عین فنا باز

ولیکن در فنا بنگر بقا باز

از تیر تو در خاک طپد مرغ هوا باز

از خاک مگر می طلبد تیر ترا باز

از من چه رمیدی چکنم بهر تو یارب

مرغی که شد از دست نیاید به دعا باز

در خشم روی بی سبب و مهر نمایی

[...]