جانا حق دوستی نگه دار

دل را به جفا دگر میازار

ای جان و جهان گناه دل نیست

چشم سیه تو کرده این کار

سوزم من بی مراد چون شمع

[...]

هر که را آرزوی زن باشد

دشمن جان خویشتن باشد

خوردن او بود غم و غصه

تا ورا روح در بدن باشد

خویش را بی غم آن زمان بیند

[...]

هر که را دعوتی شود دوچار

عمر این است گو غنیمت دار

صحن بغرای پر ز قیمه صباح

هست چون مرهم دل افگار

چون رسیدی به دعوتی کاری

[...]