چون عروسی خواست رفتن آن خریف

موی ابرو پاک کرد آن مستخیف

زار و رنجورست و درویش و ضعیف

سه درم در بایدش تره و رغیف

در دل مؤمن بگنجیدم چو ضیف

بی ز چون و بی چگونه بی ز کیف

چاه را تو خانه‌ای بینی لطیف

دام را تو دانه‌ای بینی ظریف

مکن عمر ضایع به افسوس و حیف

که فرصت عزیزست و الوقت سیف

مکن عمر ضایع به افسوس و حیف

که فرصت عزیز است و الوقت سیف

بارکی گفتمش به خفیه لطیف

که به سلمت بریم یا به حفیف

صدکم قاتلی بلا سیف

کیف احنی انا بلاکیف

بعد از آن جمله از وضیع و شریف

حلقه شستند گرد شاه لطیف

بنگرید اندر آن جمال لطیف

گر نیید از ضلال و کفر کثیف

نقل کردند از آن مقام لطیف

جاگرفتند در جسوم کثیف

این بگوید بخور غذای لطیف

بحذر باش از طعام کثیف

تنشان گرچه هست خرد و ضعیف

لیک جانشان بود بزرگ و شریف

بنمودی عظیم تار و کثیف

پیش آن نور پاک صاف لطیف

از بد و نیک و از وضیع و شریف

از که و از مه و قوی و ضعیف

بر این لطف چون تن ‌ اند کثیف

همچنانکه خسیس پیش شریف

ذات او باشد از شعاع لطیف

تافته علم بر وضیع و شریف

به گروهی ز بندگان لطیف

داده است از نحبهم تشریف

به حدیثی چنین دقیق و لطیف

نتوان کرد عشق را تعریف

گر دهد آفریدگار لطیف

بنده یی را ز لطف خود تشریف