تصوف را خدا داند که آن چیست

خدا داند که صوفی در جهان کیست

یکی ز آثار او ترک دعاویست

دگر کتمان اسرار و معانیست

خود اشیاء هر یکی مربوب اسمیست

که آن گنج حقیقت را طلسمی است

تو را گویم که قلب منکسر چیست

دلی کور است خواهش منکسر نیست

در اینجا فرق و جمع او مساویست

بود در خلق اما غیر حق نیست

همانا عالم غیر از نقطه‌ئی نیست

همان یک نقطه در هر باب کافی است

چو تقدیری بجز تقدیر حق نیست

همان تقدیر حق زین عبد جاریست

که او بعد از فنای خلق باقیست

نشانی از وجود ما خلق نیست

تو دانی آنچه در من هست یا نیست

ندانم لیک من نفس تو بر چیست

دلیلست اینکه هستی بی‌تناهیست

چو هست بنده شد هستی شاهی است

مپرس از من قلندر را که آن کیست

خدا داند پس از هستی شد او نیست

غرض در هر مقامش وجه خاصیست

بهر حیثیت او را اختصاصی است

مراد از آب این باء و الف نیست

بدان مفهوم کل راز آب کان چیست

ندانی معنی اطلاقش ار چیست

بهستی بین که شییء منحصر نیست

بجز جبروت مجلای سیم نیست

که اینجا منکشف ارواح قدسی است

مسالک از جوامع اثنیه چیست

ثنای ذات بالاسماءء ذاتیست

غرض دانی ز خلق ار حاصلی نیست

تو را با خلق این روی و ریا چیست

بقدر آن ریا میدان که باقیست

اگر جیزی نباشد دان ریانیست

خصال بد ولیکن جز عرض نیست

نه چون خق نکو عینی و ذاتی است

بپرس از نفس حیوانی که آن چیست

کمال اول از جسم طبیعی است