که آگاهی آمد به آباد بوم

بنزد جهاندار کسری ز روم

بعنوان ز قیصر سرافراز روم

جهان سر به سر هرچ جز روم شوم

کنم زین سپس روم را نام شوم

برانگیزم آتش ز آباد بوم

تو را روم ایران و ایران چو روم

جدایی چرا باید این مرز و بوم

سپاهی بدو داد تا باژ روم

ستاند سپارد به آباد بوم

چو بگذاشت خواهی همی مرز وبوم

از ایدر برو تازیان تا بروم

گریزان برفتست زین مرز وبوم

نباید که آرام گیرد بروم

نبیند کسی شاه را جز بروم

که اکنون کهن شد بران مرز وبوم

دگر خسرو آن مرد بیداد و شوم

پدر را بکشت آنگهی شد بروم

سدیگر سکندر که آمد ز روم

به ایران و ویران شد این مرز وبوم

برفتند زان بوم تا مرز روم

پراگنده گشتند ز آباد بوم

که گر خسرو آید برین مرز وبوم

سپاه آرد از پیش قیصر ز روم

چو بگذشت لشکر بران تازه بوم

بتندی همی‌راند تا مرز روم

ز چیزی که بود اندران تازه بوم

همان جامه هایی که خیزد ز روم

بیاراست کاخی به دیبای روم

همه پیکرش گوهر و زر بوم

هم اندر زمان باژ خواهد ز روم

بپا اندر آرد همه مرز وبوم

سزد گر بپرسد ز دانای روم

که این بد ز زاغ آمدست ار زبوم

دگر هرچ دارید زان مرز و بوم

از ایران کسی نسپرد مرز روم

ازین پس یکی باشد ایران و روم

جدایی نجوییم زین مرز و بوم

نخواهد ز دارندگان باژ روم

نه لشکر فرستد بران مرز وبوم