بگفتا خدا حافظت شاهپور

شود چشم اهریمنان تو کور

چومهران بیامد بر شاهپور

دلی شادمان و سری با سرور

برفتند یک منزل از شهر دور

همه شاد سر بود دل پر سرور

همه دختران آه و افغان و شور

دریغا دریغا از آن برج نور

که تا چهار فرسنگ از شهر دور

همی چنگ زن بود و ساز و سرور

چو یک چند فرسنگ از شهر دور

برفتند مردم همه با سرور

خوش آمد بگویند با شاه پور

شود چشم اهریمنان تو کور

مبادا شوی خود، اسیرِ غرور

تو از مردم بی‌ادب باش دور

آه کز رحلت ناصر علی آن لمعهٔ نور

روز اخوان صفا گشت چو شام دیجور

زیست عمری همه با یاد خدا ذکر علی

رفت و شد با علی و‌ آل‌گرامی محشور

بخدا غیر علی هیچ نبودش مقصود

[...]

از روز ازل هماره تا یوم نشور

از آنچه که دور میزند چرخ یدور

یکدور غرض ز آن همه دور است آنهم

دوری که در آن دور علی کرد ظهور

کار پرداز عالمی بامور

عقل و عشقند تا بیوم نشور

فی‌المثل عقل گوید انسان را

سروسامان برای تست ضرور

عشق از کوشش و عمل سازد

[...]

سد ره مرگ نه زر شد نه زور

قصر شهی گشت مبدل بگور

شیر پذیرفت ز وی از غرور

گفت بیاور رسنی در حضور

تا که توانی چو صغیر از غرور

بگذر وزین ره مکن ایجان عبور

خنده زد آنمرد و بگفت از غرور

تا بچه حد ابلهی و بی‌شعور

زین سخن موسی عمران به طور

و آنچه که فرمود خدای غفور

عشق مرا بین که به بزم حضور

چونکه به معشوق رسم ناصبور

به پرده است رخ شاهد منظور

از آن روی نکو پرده‌نما دور

چو توپ بست محمدعلی شَهِ منفور

به کاخ مجلس و رو گشت ملتی مقهور

به شهر کرمان آن مرده‌شوی بد مأمور

بسی ز ملتیان زنده زنده کرد به گور

دید یکی زارعک لخت عور

لش‌کشی لاشخوران را ز دور

گفت که ای مست شراب غرور

حسرت جمهور ببر سوی گور