بدو گفت فرهنگ با فر و سنگ

که اکنون ببینی ز من زور جنگ

بسی شاد شد پهلو تیزچنگ

دعا کرد بر دیو با فر و هنگ

پلنگان ز بیمش نهان زیر سنگ

بخائید از کین دیوان ز جنگ

نریمان درین دشت آمد به جنگ

نیاورد یک دم درین که درنگ

دو پایش به مانند مرجان به رنگ

بدش سینه برسان پشت پلنگ

سوی دیو ره‌دار آمد به جنگ

همان ابر بارنده خونش به چنگ

شوم تا ببینم که چونست جنگ

چرا کرد شاپور چندین درنگ

برآرم دمار از تن او به جنگ

ندیدست تسلیم جنی پلنگ

همه روی گیتی شود قیررنگ

چو تسلیم روی آورد سوی جنگ

نترسیدم از هیچ کس روز جنگ

نه از آدم و دیو و شیر و پلنگ

ز جا جست فرهنگ کآید به جنگ

گرفتند او را ببستند تنگ

به سوی جزیره بیاراست جنگ

همان شاه تسلیم با فر و هنگ

شده ابر غران به پیکار جنگ

همه دامن کوه پر کرده سنگ

که تسلیم جنی درآمد به جنگ

زمین و زمان شد ازو قیر رنگ

تن سیمگون گشت مرجان به رنگ

شکسته کمان اوفتاده خدنگ

دو تن همچو یک تن نمودی به جنگ

همه حربه سحرشان بد به چنگ

دو چشم سیاهش چو ترکان جنگ

به ابرو کمان و به مژگان خدنگ

چنین تا که آئینه بگرفت زنگ

شد انجام افلاک ازو قیر رنگ

مرا بخش نیروی و بازوی جنگ

که آرم سر نام او زیر سنگ

همی ده هزارند دیوان جنگ

درین کوه آتش درین تیره سنگ