چرا گریه به بخت خویشتن نیست

که اندوهت نصیب هیچ زن نیست

دلم را اعتبار این سخن نیست

به ده سر در سه عالم هیچ تن نیست

راست رو را غمی از عربده دشمن نیست

ره چو باریک شود وسعت برگشتن نیست

راه حرف است که دارد ز تو دورم فریاد

ور نه در بزم تو نزدیکتری از من نیست

به آب و رنگ حسن او چمن نیست

به خوش حرفی لعل او سخن نیست

به جایی می رسد هر کس ز خود رفت

که امید ترقی در وطن نیست

اگر لعل است اگر یاقوت اگر می

[...]

می در خم چرخ واژگون نیست

یا قسمت ما بغیر خون نیست

در حلقه عشق اوست سرها

زین دایره نقطه برون نیست

نبود در دور ساغر عشق

[...]

در خوبی یار من، سخن نیست

صد حیف، که مهربان بمن نیست

هر لحظه، هزار خار بر دل

دارم ز گلی که در چمن نیست

جز قصه ی خوبی جمالش

[...]

درین سردابه جای زیستن نیست

که جز افسانه مور ولگن نیست

دل مجروح را پروایِ تن نیست

شهیدِ عشق محتاج کفن نیست

مرا دل می‌کشد جایی که آنجا

صبا را زَهرهٔ آمد شدن نیست

چون در نظر تو ما و من نیست

او باشد و او دگر سخن نیست

دل مجروح را پروایِ تن نیست

شهیدِ عشق محتاج کفن نیست

مرا در بی حدی اوسخن نیست

سخن در وصف بی حد حد من نیست

سلیمان را جز این تن اهرمن نیست

که جان را دشمن جانی، چو تن نیست

بود زندان جان، خاکی تن ما

که زندان مور را غیر از لگن نیست

بگیر از خویشتن خود را که در عشق

[...]

هرکو در اضطراب وطن نیست

آشفته و نژند چو من نیست

کی می‌خورد غم زن و دختر

آن را که هیچ دختر و زن نیست

نامرد جای مرد نگیرد

[...]

باغی که در آن آب و هوا روشن نیست

هرگز گل یکرنگ در آن گلشن نیست

هر دوست که راست گوی و یکرو نبود

در عالم دوستی کم از دشمن نیست

کودکی کوزه‌ای شکست و گریست

که مرا پای خانه رفتن نیست

چه کنم، اوستاد اگر پرسد

کوزهٔ آب ازوست، از من نیست

زین شکسته شدن، دلم بشکست

[...]