مشکین سر زلف یا رو نازک تن او

کز ناز نگشت باد بیرامن او

یا رب که چه فرخنده و خوب افتادست

بخت کله و طالع پیراهن او

یا قمرا لوعه للقمرین سکن

حلت علی حریمهم فی خطر لیمنوا

یا شجرا غصونه فوق سماء وهمنا

هز هز فی قلوبنا مرحمه لنجتنوا

هر کی تو گردنش زدی گشت درازگردن او

[...]

همه چون مور گرد خرمن او

همه محتاج علم و هر فن او

نارست جهان بگرد پیراهن او

خارست گلش بباد ده خرمن او

تا گنبد نه روزن شش در کردند

بس دود دلی که پر شد از روزن او

طراز کسوت مه بود عطف دامن او

چراغ دیده ی خور بود رای روشن او

باز می‌افکند آن زلف کمند افکن او

کار آشفته ما را همه در گردن او

مکش ای باد صبا دامن گل را که نهاد

کار خود بلبل سودا زده بر دامن او

آتش عارض او از دل ماهر دودی

[...]

بیماری شمع بین و آن مردن او

تب دارد و می‌رود عرق از تن او

بر شمع دلم سوخت که در بیماری

کس بر سر او نیست به جز دشمن او

در دریای نبوت جان او

«لی مع الله »آیتی در شأن او

آن تندخو که آمد خون ریختن فن او

گر خون من نریزد خونم به گردن او

هر دم چرا نهد رو دامن به پشت پایش

چاک است جیب جانم از رشک دامن او

طاق رواق عیشم گردد چو گاه گاهی

[...]

خانه گیری به کوی و برزن او

نگذاری ز چنگ دامن او

خواست از مهر روی روشن او

که درآید چو مه به روزن او

چون نه گردن نهی آمد فن او

لعن شد طوق نه گردن او

کشیدند از بدن پیراهن او

چو گل از غنچه عریان شد تن او

چو پیراهن کشیدی بر تن او

شدی همراز با پیراهن او

ور از پس چاک شد پیراهن او

بود پاک از خیانت دامن او

ولی سوهان نگیرد آهن او

نباشد غیر رو سختی فن او

گرفتی دمبدم پیراهن او

که روزی سوده بودی بر تن او

در افتم سرنگون از روزن او

به پیش آفتاب روشن او

چو زد دست از قفا در دامن او

ز دستش چاک شد پیراهن او

لیلی جان است و من تن او

یارب به روان روشن او