ازان پس فرستاده را شاه گفت

که من دختری دارم اندر نهفت

خردمند نه مرد رومی برفت

ز پیش سکندر سوی کید تفت

ز نزدیک ایشان سواری برفت

به نزد سکندر به میلاد تفت

چو دانا به روغن نگه کرد گفت

که این بند بر من نشاید نهفت

به دانا سپردند و داننده گفت

که من گوهری دارم اندر نهفت

سکندر بدو ماند اندر شگفت

ز هر گونه اندیشه‌ها برگرفت

همان نیز تنها سکندر بخفت

نیامیخت با ماه دیدار جفت

ورا گفت شاه جهان دوش جفت

نجست و شب تیره تنها بخفت

پزشک خردمند را داد و گفت

که با پاک رایت خرد باد جفت

بدان فیلسوف آن زمان شاه گفت

که این دانش از من نباید نهفت

چو خرطومهاشان بر آتش گرفت

بماندند زان پیلبانان شگفت

چو بشنید زو فور هندی برفت

به پیش سپاه آمد از قلب تفت

بآورد ازو ماند اندر شگفت

غمی شد دل از جان خود برگرفت

سر تخت شاهی بدو داد و گفت

که دینار هرگز مکن در نهفت

ابا نالهٔ بوق و با کوس تفت

به خان براهیم آزر برفت

بدو شاد شد نصر و گوهر بگفت

همه رازها برگشاد از نهفت

سکندر ز قیطون بپرسید و گفت

که قیدافه را بر زمین کیست جفت

شد آن مرد دستور با درد جفت

ندانست کان را چه باشد نهفت

جزین دخت فریان مرا نیست جفت

که دارد پس پردهٔ من نهفت

برآشفت ازان پس به دژخیم گفت

که این هر دو را خاک باید نهفت