بهار آمد و شد جهان چون بهشت

به خاک سیه بر فلک لاله کشت

بگفتند با شاه چندی درشت

که بخت فروزانت بنمود پشت

چو پاسخ شود نامه بر خوب و زشت

همین پوزش ما بباید نوشت

پس آن نامه را زود پاسخ نوشت

پدیدار کرد اندرو خوب و زشت

هرانکس که ناچیز بد چیره گشت

وز اندازهٔ کهتری برگذشت

به عنوان برش شاه گیتی نوشت

دل داد و دانندهٔ خوب و زشت

چو نرسی بشد هفته‌ای برگذشت

دل شاه ز اندیشه پردخته گشت

جهان از بداندیش بی بیم گشت

وزین مرزها رنج و سختی گذشت

نویسنده بر خواند و پاسخ نوشت

به پالیز کین بر درختی بکشت

چو برساخت شنگل که آید به دشت

زنش گفت برزوی بیمار گشت

هرانکس که خواهد که یابد بهشت

نگردد به گرد بد و کار زشت

پرستندهٔ آتش زردهشت

همی رفت با باژ و برسم به مشت

به نوی جهاندار عهدی نوشت

چو خورشید تابان به باغ بهشت

سپینود را گفت اینت بهشت

برستی ز کاخ بت‌آرای زشت

عنان را بپیچید و بنمود پشت

پس او سپاه اندر آمد درشت

هم اندر زمان زود پاسخ نبشت

سخن هرچ بود اندرو خوب و زشت

بدید آنک شد روزگارش درشت

عنان را بپیچید و بنمود پشت

کنون بودنی بود و بر ما گذشت

خنک آنک گرد گذشته نگشت

یکی نامه باید نوشتن درشت

تو را نام و فر و نژادست و پشت

به خون گزیده ببایدش کشت

به درگاه چون دشمن آمد به مشت