زاهد ازتر دامنی دامن چو بر اخگر زند

سبزه جای دود از آتش همان سر بر زند

دود آه عندلیبان آتش صد خرمنست

خویش را از پا در آرد هر که گل بر سر زند

رنگ خجلت از رخ گل تا قیامت ظاهرست

[...]

گیاهی کز آن خاک سر بر زند

بجای گلش چرخ بر سر زند

در دل شب هر که جامی از می احمر زند

صبحدم با آفتاب از یک گریبان سرزند

وقت رفتن زردرویی می برد با خود به خاک

هر که چون خورشید تابان حلقه بر هر در زند

بایدش اول به گردن خون صدبلبل گرفت

[...]

آنکه چون جامی خورد آتش به بزمی در زند

آفت دوران شود گر ساغر دیگر زند

می تواند گشت از خوان که و مه کامیاب

دست تسلیم آنکه دایم چون مگس بر سر زند

می تواند روز و شب تاج سر افلاک بود

[...]

از کین گر آن بیدادگر بر سینه‌ام خنجر زند

باد ابحل خون منش گر خنجر دیگر زند

شکرانه خواب خوشت مپسند در بیرون در

ناکرده خواب صبحدم گر حلقه‌ای بر در زند

ساقی ندانم باده‌ام داد از کدامین میکده

[...]

آری از مشرق چو خورسر بر زند

بارگه بر عرصه خاور زند

لحظه ای بر شاخساری پر زند

یک گلی از گلبنی بر سر زند

هم از آنجا خیمه بالاتر زند

بر فراز ملک دیگر پر زند

گو به دستان تا دو کف بر سر زند

گر به سر کف گه به زانو بر زند

بار دیگر هم از آنجا پر زند

خیمه اش را عشق بالاتر زند

صبح صادق از دلش سر بر زند

آفتاب از مطلع جان سر زند

جان ز شوق و وجد بال و پر زند

تا مگر خود بردم خنجر زند

ندیدیم کاری از او سر زند

بجز اینکه پیوسته ساغر زند

ز ما گه خطائی اگر سرزند

نباید به ما قهرت آذر زند

طبعم به هر ترانه نوای دگر زند

عشّاق وار، برصف خوف و خطر زند

گاهی هوای ملک عراقش گهی حجاز

گاهی قدم به خاور وگه باختر زند

با، هر مخالف است مؤالف به راستی

[...]

عبّاس اگر که دست به شمشیر بر زند

یکباره شعله بر همه ی خشک و تر زند

از تیغ آبدارش گر، یک شراره یی

گردد عیان به خرمن هستی شرر زند

از قتل خود خبر نشود تا به روز حشر

[...]

هر زمان از یک گریبان سر زند

گه برین در، گاه بر آن در زند

تا چند مرغ جان به نفس بال و پر زند

هر لحظه نقش تازه و رنگ دگر زند

تا کی گل از وصال تو آخر بسر زند

خورشید اگر مقابل روی تو سر زند

که فردا ز خاور چو خور سرزند

پی رزم شب پره لشگر زند

که فردا چو خورشید سر برزند

تنت، برسردار، افسر زند