چون حیات مردنی در خور بود

مردگی از زندگی خوشتر بود

پیش صاحب همت این ظاهر بود

هر که بی همت بود منکر بود

در صف جمع مهی حاضر بود

که بدو چشم دلم ناظر بود

ز بس رفتار کز اسپ و شتر بود

در و دشت از هلال و بدر پر بود

نبود آن چتر کش بالای سر بود

فلک را از خدنگ او سپر بود

ولی از ذوق عشقش چون اثر بود

بر او هر تیرگویی نیشکر بود

نانش ز فطیر ماه و خور بود

آبش ز تراوش جگر بود

خوشه نه که شوشه های زر بود

هر یک سلک عقیق تر بود

از عود شجر که بی وتر بود

هر لحظه به پرده دگر بود

زین نام دهانش پر شکر بود

لیکن مقصود ازو دگر بود

ستمکش اگر نی ستمگر بود

قبول دعایش مقرر بود

زر از سیم اگر چند برتر بود

بسی کمتر از در و گوهر بود

به جایی که مرگش مقدر بود

زمین آهن و آسمان زر بود

ز شاهی گرچه او با زیب و فر بود

ولی با عشق میلش بیشتر(بود)

به سوی مریمش گرچه نظر بود

تنش آنجا و دل جای دگر بود

به ظاهر گرچه می در جام زر بود

نه می بود آن همه خون جگر بود

چو آب چشم خویشش در نظر بود

چرا کز آب صدره پاکتر بود

به صیدی گرچه هر یک را نظر بود

ملک را چشم بر صیدی دگر بود

چو بادش گرچه گلگون در گذر بود

ولی گلگون اشکش تیزتر بود

مشاطه تو جلوه ناز ای پسر بود

طاووس را چه حاجت مشاطه گر بود

با سایه همرهی نکنم شب بکوی تو

صاحب نظر ز سایه خود بر حذر بود

گر سیل خون ز دیده فشانیم دور نیست

[...]