نخواهد ماند نقشت جاودانی

سزد گر بود نقاشت بدانی

وصالت سوخت جانم تا بدانی

توی پنهانم و دیگر تو دانی

در اینجا سر خود از عشق دانی

حقیقت جان جان در پیش دانی

ترا چون وقت مرگ آید بدانی

نمود سرّخود گر کاردانی

ترا گفتست جانان تا بدانی

تو بیشک خود یقین دانم که دانی

تو در جانی و راز جمله دانی

ولی میگویم اینجا تا بدانی

یکی بین آنچه بینی چون ندانی

در این گفتار چون بیچون بدانی

بکن اتمام و کارش کن که دانی

حقیقت در یقین بسیار دانی

کجا بینی وگربینی ندانی

چو بینی قول من بیشک بدانی

یکی باشند ایشان گر بدانی

اگر اسرار ایشان باز دانی

همه فانیست اینجا گر بدانی

نهادت قائمست اینجا تو دانی

ز اصل ذات من گوئی چه دانی

که ازمعنی تو جز نامی ندانی

چرا اینجا بماندستی ندانی

ز من دریاب گر تو کاردانی

نهان شو تا بمانی جاودانی

که چون گردی نهان کلی بدانی

نماند کس بدنیا جاودانی

بگورستان نگر گر میندانی

زهر چیزی ولی این سرّ ندانی

بکامی این بیان از ما بدانی

گذر کن تا بهشت جاودانی

ببینی قدر خود اینجا بدانی

یقین گر باشدت این را بدانی

نمود عشق اینجا باز دانی

ترا او رهنمونست ار بدانی

درون جان تست و تو ندانی

تو سرّ جان و تن جان کی بدانی

که آدم را صفت اینجا ندانی