برتو آمده دریا که تا بیاموزد

سخا زدست گهر بخش معدن انجامت

مرا رسد که نهم زین برابلق ایام

که خوانده بنده خاصم زبخشش عامت

طمع زدر گه تو غافل و بصد منزل

عطا ندیده فرستاده لطف و اکرامت

گران نبود طمع را که از پی بخشش

بهانه جوید از ینگونه جود خود کامت

چو آرزوی زمین بو س حضرتت کردم

زبان هیبت تو گفت نیست هنگامت

تو نور خورشید از دور میطلب که کرم

ضمان همیکند انعام شه باتمامت

همیشه تا که گشایند صورت ارکانت

همیشه تا که نمایند جنبش اجرامت

مباد جز همه در زیر چتر جنبش تو

مباد جز همه بر تخت ملک آرامت

به پیش تخت تو باذند حلقه اندر گوش

ملوک مشرق و مغرب برسم خدامت

کما نگشای وکش چو ماه و خورشیدت

دویت دارو سلیحی چو تیر و بهرامت

فحکمته ما لها مدرک

و قدرته مالها غایة

اذا رمت نصا علی کونه

ففی کل شیئی له آیة

یطوف و ان تطاولت اللیالی

حوالیه طواف العنکبوت

معلوم نیست نزد شما کاین نذیر مرگ

اندر میان خلق چو طاف هر دریست

بیحکم او نیفتد برگی ز هیچ شاخ

از جرم خاک تا بمحلی که مشتریست

در مرگ دوستان و رحیل برادران

خندید بر خود آنکه نه بر خویشتن گریست

که این جهان مطرا که هست در پی ما

هزار سینه ز مهرش پر آرزومندیست

فرو شکستن این بندگان بجبر و بقهر

کمال سلطنت و قدرت خداوندیست

مبند دل بعروس جهان تو از شهوت

اگر چه در سر زلفش هزار دلبندیست

یا من تروم من الانام معیشة

لم لا تروم من النجوم النیرة