زلیخا کرد ازان چشمه نگاهی

برآورد از دل غمدیده آهی

به نیل اندر شد از درهای شاهی

چو پر گوهر صدف هر گوش ماهی

یکی گفت این به بی دینیست راهی

که اندیشیم قتل بی گناهی

نمود آن تخته سنگش تختگاهی

نشست آنجا چو نیکو بخت شاهی

چو دلوی برکشد ناگه ز چاهی

شود طالع ز برج دلو ماهی

بشارت کز چنین تاریک چاهی

برآمد بس جهان افروز ماهی

بر اوج نیکویی تابنده ماهی

به ملک دلبری فرخنده شاهی

مهیا ساخت بهر صید خواهی

معنبر دامی از مه تا به ماهی

برآمد از افق رخشنده ماهی

به کوی دولتم بنمود راهی

ز هر چاکش بود بگشاده راهی

سوی معشوق ازان راهش نگاهی

ز عاشق دمبدم اشکی و آهی

نباشد جو به امید نگاهی

مهی لایق به تاج پادشاهی

به فرمان تو شد دیگر چه خواهی

چه کم گردد ز جاه چون تو شاهی

اگر گاهی کنی سویش نگاهی

رخش می داد با ساعد گواهی

که حسنش گیرد از مه تا به ماهی

درآمد ناگهان از در چو ماهی

عطارد حشمتی خورشید جاهی

گرت نبود قبول این بی گناهی

بکن بسم الله اینک هر چه خواهی

نه گاهی می کند در وی نگاهی

نه گامی می زند با وی به راهی

در او از خوردنی ها هر چه خواهی

ز مرغ آورده حاضر تا به ماهی

بگفتا من چه آیم سوی شاهی

که چون من بی کسی را بی گناهی

بگفتا نیست یوسف را گناهی

منم در عشق او گم کرده راهی