یکی مرد شوم از نژاد حرام

که او بد سلیمان یوسف به نام

بدند اهل آن ده، یهودی تمام

بزرگش غریر بن هارون به نام

مگر شهربانوی جفت امام

کنیزی ورا بود شیرین به نام

ببخشیده بد بانویش بر امام

ورا کرده آزاد شاه انام

تو را خود چه نام است و آیین کدام؟

شناسا چه سانی به حال امام؟

خجسته کنیزی است شیرین به نام

که آزاد گشته است او، از امام

چو دیدند این مردمان آن مقام

یکی مرد راهب برآمد به بام

بدوگفت راهب که فرمای نام

هم از جد و بابت بگو هم زمام

یکی مرد بازارگان نیک کام

که خود بد ضریر خزاعیش نام

که شخصی برآویخت با شاه شام

همی خواست گردد به مردم امام

بگفتا بدو شاه کای نیکنام

ز تو بوی یاری رسد برمشام

برفت و بیاورد آن نیکنام

سراپای رختی ز بهر امام

بدوگفت: کای از نژاد حرام

پلید و تبهکار از باب و مام

سرش را بریم این زمان سوی شام

که یابیم از شاه خود جاه و نام

گرت هست زر رو بیاور بیام

که از سیم و زر میتوان یافت کام

شتابان نهادند سر سوی شام

نکردند جایی تن آسان مقام

شنو این یک اعجاز را از امام

کز آن پس بگوییم ازشهر شام

که من زان گروهم که در راه شام

برفتیم با آل خبر الانام

عبیدالله آن شوم بی ننگ و نام

که باشد نژادش ز تخم حرام

که بودم من آنروز در شهر شام

نموده به بازارگانی مقام