دراین بود کامد ورا بر مشام

درآن دشت بوی بهشتی طعام

فرستاده یزدان برایت طعام

که چون دخت عمرانی اندر مقام

بگفتا: که ای پور فرخنده نام

ز ما باد بر تو درود و سلام

وزان پس به فرزند خیرالانام

بفرمود کای کشته ی تشنه کام

وگرنه بگویم شما را تمام

نهنگ زمین اندر آرد به کام

فدای تو ای سبط خیرالانام

که تا وقت رفتن بدی تشنه کام

خدا را ایا پور نادیده کام

یکی پاسخ آور به غمدیده مام

ز افغان آن مرغ باغ امام

برآمد فغان ز آل خیرالانام

ز رنجی که آرد بلندی نام

نپیچند سر، خاندان کرام

کسی سر ز فرمان دارای شام

کشید و کشیدیم ازو انتقام

در اندیشه آن مردم نیکنام

که مهتر کدام است و کهتر کدام

خروش زن و مرد ازکوی و بام

گذشت از برگنبد نیلفام

بریدید سراز تنش تشنه کام

به غارت ببردید مالش تمام

برآریم شمشیرها از نیام

کشیم از بد اندیش تو انتقام

بگفتم: چه بد نام وی ای غلام؟

بگفتا حسین علی (ع) داشت نام

از آن سر که بودی چو بدر تمام

پر از نور شد برزن و کوی و بام

درآن خانه آل علی (ع) را مقام

بدادند چون شد جهان، نیلفام

که سرهای آل علی (ع) را تمام

ابا اهل بیتش سوی شهر شام

ز تکریت چون آن گروه لئام

برفتند با آل خیرالانام

بیاورد آن را به نزد امام

بگفتا: که ای پور خیرالانام